ارمــــــــــــــغان
روند ساخت
معمار مسئول: نیلوفر نیکسار
تیم طراحی: نگین بنی‌عامریان- فرزانه خلیلی- علی اصانلو- پگاه حسین‌زاده- میلاد بزازان
وضعیت: در حال ساخت
تاریخ: 1401
مساحت زیربنا:700 مترمربع
نوع: مسکونی
موقعیت: استان البرز، مشکین‌دشت
فعالیت: طراحی و نظارت
طراح سازه: محمدرضا مقبولی
تاسیسات الکتریکی: سعید خرمی
تاسیست مکانیکی: عماد شهابی
گرافیست: میلاد بزازان-پگاه حسین‌زاده
بنا شد در کنج شمال غربی یک باغ پر درخت و در زمینی مربع شکل خانه‌ای بسازیم. کارفرمای ما یک خانواده سه نفره، پدر و مادر و فرزندشان بودند که هرکدام نیازها و تصورات خاص خودشان را از فضای زندگی ایده‌آلشان داشتند. سه آدم بزرگسال متفاوت که می‌خواستند فضای شخصی مخصوص به خودشان را داشته باشند، در عین حال بتوانند در فضاهایی مشترک پذیرای مهمانانشان باشند، آشپزی کنند، معاشرت کنند و از منظره لذت ببرند. پدر خانواده اتاقی مجزا برای کار و مطالعه و فضایی کارگاهی لازم داشت. پسر می‌خواست اتاقش دو بخش مجزا از هم داشته باشد و مادر خانواده نیز آشپزخانه و سردابی مجزا برای محصولات باغ نیاز داشت.
بستر طراحی در هیبت یک باغ با مجموعه درخت‌های بلند کهنسال و جوان در ضلع جنوب کوچه ارمغان قرار گرفته بود. در حاشیه این ضلع کوچه نیز ردیفی از درختان تبریزی بلند قامت منظره سایت طراحی را قاب می‌کردند. از این رو سه ضلع از مساحت مربع شکلی که به ساخت این خانه در کنج شمال غربی باغ اختصاص یافته بود با مجموعه باغ و کوچه و مناظر زیبای آن محاصره شده بود. پتانسیلی که از ابتدا در روند طراحی خانه مورد توجه قرار گرفت. ترجمه معمارانه چنین پتانسیلی در کنار نیازهای کاربران آن به صورت حجمی از مکعب مربع درآمد که در محورهای مرکزی‌اش به سمت نقطه مرکزی خانه عقب‌نشستگی پیدا کرده است تا فضای باغ را به درون بکشد. این فضای مرکزی به صورت یک وید خالی ارتباط بین طبقه همکف و اول را فرآهم می‌کرد و با کاشت یک درخت کوچک در میانه آن بازهم نشانه‌ای از باغ را به بیننده یادآوری می‌کرد. از طرفی گشایش ضلع غربی خانه که رو به سمت دیوار همسایه داشت به گودال باغچه‌ای در تراز طبقه زیرزمین بدل شد تا باغ و پوشش گیاهی در آن ضلع نیز امتداد پیدا کند.
از نظر دیاگرام کاربری نیز طبقه زیرزمین به مجموعه‌ای از فضاهای عمومی برای دورهمی‌ها، سینمای خانگی و استخر در ارتباط با گودال باغچه اختصاص یافت و از طرفی نیز آشپزخانه کمکی و سرداب و کارگاه نجاری در کنار فضاهای تاسیسات مکانیکی در ضلع شمالی پلان آن جانمایی شد. طبقه همکف که ورودی آن همان گشودگی بر شرقی بود از طرفی دسترسی پارکینگ و ورودی مجزای سوییت مهمان و اتاق کار را تامین می‌کرد و از طرفی نیز برای قرارگیری فضاهای اصلی نشیمن آشپزخانه و تراس در ضلع جنوبی رو به باغ طراحی شد. سوییت مهمان و مجموعه چهار اتاق خواب در قالب نیم‌طبقه‌های با زبان فرمی مکعب‌هایی سفید و صریح در ترازهای بالاتر از همکف قرار گرفتند.
در نتیجه حجم نهایی به صورت ترکیبی از مکعب‌هایی درآمد که در میانه هر ضلع و در هر دو محور شرقی-غربی و شمالی-جنوبی به سمت نقطه مرکزی حجم به داخل کشیده شده بود. در تکمیل این حجم، ارتباط فضایی و دسترسی این فضاهای مجزا به وسیله پل-پله‌هایی فلزی در میانه همان گشودگی‌های حجمی فرآهم شد. در ضلع شرقی که بر ورودی اصلی حجم نیز هست مجموعه پل-پله‌ای قرار گرفته است که مسیر ارتباطی را از زیرزمین تا بالاترین نیم‌طبقه ادامه می‌دهد. در گشودگی غربی حجم دو بخش جداگانه اتاق پسر خانواده با استفاده یک پل فلزی به یکدیگر متصل شده است. ارتباط بخش شمالی و جنوبی خانه در طبقه نخست و همین‌طور دسترسی‌های نیم‌طبقه‌های دیگر نیز همگی با چنین زبانی طراحی شده‌اند. این فضاهای معلق خود جای پاهایی جدید برای لحظه‌ای ایستادن، نشستن و لذت بردن از منظره به وجود می‌آورند. از نظر متریال اختصاص داده شده نیز همین استراتژی طراحی در پیش گرفته شد، بدین‌صورت که زبان فرمی مکعب‌ها از سیمان سفید شسته شده، خالص و ساده‌اند. گشودگی‌های محوری حجم به جنس آجر درآمدند و در این میان پل-پله‌های معلق واقع بر فضاهای منفی گشودگی‌ها از جنس فلز طراحی شدند.
در نهایت خانه‌ای در میان باغ جای گرفته است که از هرسو در پیوند با آن است و ساکنانش می‌توانند هرگاه اراده کردند از دیده‌ها پنهان شوند و باز دوباره با گذر از مجموعه‌ای از پل‌ها و پله‌های معلق در فضاهای منفی به فضاهای عمومی آن بازگردند.
پلان ها
مقاطع
دیاگرام ها
